Piłka nożna to jeden z najpopularniejszych sportów zespołowych. „Sport numer jeden”, „król sportu” - te zwroty słychać wszędzie od półtora wieku. Nie wymaga specjalnego sprzętu ani specjalnych umiejętności. Może grać w nią wszędzie i przez każdego, kto pasuje do definicji „piłki”. Nawet teczka po szkole na szkolnym boisku. Każdy kraj o starożytnej historii twierdzi, że jako pierwszy stworzył tę grę. Podobnie jak malarstwo, teatr, gra w piłkę nożną u zarania ludzkości miały zastosowany, rytualny charakter. Zawody ku czci bogów, gry ofiarne, w których zwycięzcy otrzymywali nie tylko aprobatę publiczności, ale i życia - to była główna zasada i cel gry.
Archeolodzy znaleźli wizerunki ludzi bawiących się przedmiotem, który wygląda jak piłka na najstarszych malowidłach naskalnych. Każdy naród grał w piłkę. Jedyną różnicą był wypełniacz, który został wykonany z improwizowanych środków. Eskimosi używali mchu, trawy, wełny; Australijczycy używali skór torbaczy i pęcherzy dużych zwierząt. W pochówkach egipskich znaleziono lniane lub tkane kule, które w celu amortyzacji wiązano żyłami bydlęcymi. Indianie północnoamerykańscy mieli surowe zasady: przegrywającej drużynie groziła kara śmierci. Jednak prawo do nazywania się ojczyzną piłki nożnej oficjalnie należy do starożytnych Chin. Stare ryciny z początku pierwszego tysiąclecia przedstawiają mężczyzn i kobiety grających w piłkę stopami. Zasady gry były podobne we wszystkich zakątkach globu: nie było reguł,wielkość pól i liczba uczestników były nieograniczone.
Do pewnego stopnia włoską grę Calcio z XIV wieku można uznać za prototyp piłki nożnej. To właśnie w Calcio członkowie zespołu zostali podzieleni na obrońców, napastników i sędziów. Uważa się, że Włosi sprowadzili tę grę na Wyspy Brytyjskie.
W średniowieczu nie grała się w piłkę.